شرحِ صدر

ام‌شب عمیقاُ حس می‌کنم که باری درشت و سنگین از روی جناق‌ام برداشته شده و پس از مدت‌ها اکسیژن مجالِ ورود یافته!

شعف و قرار، پسِ شنیدنِ یک خبرِ مسرت‌بخش... به‌راستی چیست این آه‌دمی‌زاد؟

می‌خواهم بنویسم
بسیار و انبوه
 

خون‌بها

از ساعتِ ۸ تا حالا

سرنگ‌ها همگان قرمز

و رنگ‌ها همگان قرمز

سماعِ مولویان قرمز

جهان کران به کران قرمز

که نقشی از رژ گلگون‌ش هنوز بر لبِ این جام است

فعلا که همه‌جا بوی خون می‌ده؛ ولی واقعاً

چه حکمتی‌ست که در آغاز، نگاهِ من به سرانجام است؟